1- باداب سورت
باداب سورت چشمهٔ پلکانی تراورتنی بینظیر در ایران و کمنظیر در جهان است که واقع در روستای ارست بخش چهاردانگهی شهرستان ساری میباشد. این چشمه در سال ۱۳۸۷ به عنوان دومین اثر طبیعی ملی ایران (میراث طبیعی ایران) پس از کوه دماوند ثبت شد. ثبت جهانی این باداب نیز پس از پاموککالهی ترکیه، به عنوان دومین چشمهٔ آب شور جهان بوده است. سالها پیش روستایی به نام سورت در نزدیکی باداب وجود داشته که امروزه از میان رفته است.
این چشمهها در بلندای ۱۸۴۱ متری از تراز دریا جای دارند، در ایران بینظیر هستند. اطراف چشمه پوشیده از درختچههای زرشک وحشی و ارتفاعات بالاتر پوشیده از جنگلهای سوزنی برگ است.
این باداب شامل چندین چشمه با آبهای کاملاً متفاوت از لحاظ رنگ، بو، مزه و حجم آب است. چشمهٔ پرآب دارای آب بسیار شور و استخری با قطر حدود ۱۵ متر و عمق زیاد است. چشمهٔ دوم که در بالادست و شمال غربی این چشمه قرار دارد، ترش مزه و دارای آبی به رنگ قرمز و نارنجی است، در اطراف چشمه کمی رسوب آهن نشستهاست. جریان آبهای رسوبی و معدنی این چشمهها طی سالها، در شیب پایین دست کوهستانی خود، صدها طبقه و دهها حوضچهٔ پلکانی بسیار زیبا به رنگهای نارنجی، زرد و قرمز در اندازههای مختلف پدید آوردهاست. این طبقات و حوضچهها در واقع جاذبهٔ اصلی و ویژگی منحصر به فرد چشمههای باداب سورت است. زیبایی این طبقات و محل ویژهٔ قرارگیری چشمه در دامنهٔ کوهستان و چشم اندازهای اطراف به ویژه در غروب تحسین برانگیز است.
2-دریاچه میانشه چورت
دریاچهٔ میانشه یا دریاچهٔ چورت (خواهرخواندهٔ دریای خزر) در فاصلهٔ ۱۰ کیلومتری روستای چورت حد فاصل ساری تا کیاسر در استان مازندران ایران قرار دارد. این دریاچه، در ۳۵۰ کیلومتری تهران در جنگلهای بکر روستای چورت در بخش چهاردانگه شهرستان ساری واقع در ۵۰ کیلومتری جنوب این شهر است. وسعت این دریاچه حدود ۲٫۵ هکتار است. این دریاچه به دلیل نزدیکی به روستای چورت، دریاچه چورت هم نامیده میشود.
این دریاچه حدود دهه ۱۳۰۰ خورشیدی بر اثر زمینلرزه و رانش زمین و در پی آن بسته شدن مسیر آب چشمهای که در کنار دریاچه قرار دارد، بوجود آمدهاست. هنگام کاهش آب، پدیدار شدن باقیمانده درختهایی که در محل پیدایش دریاچه بودهاند منظرهٔ ویژهای را ایجاد میکند. این دریاچه در شکاف درهای با شیب زیاد قرار گرفته و دور تا دور دریاچه را پوششهای جنگلی بکر و درختان قدیمی در بر گرفتهاست. شکل هندسی دریاچه به شکل بیضی کشیده بوده و ژرفای آن با توجه به میزان بارشهای فصلی متغیر است. ماهیهای موجود در دریاچه توسط افراد محلی به دریاچه انداخته شدهاست.
این دریاچه نیز مانند حوضچهسار پلهای باداب سورت در بخش چهاردانگه قرار دارد.
3- دریاچه الندان
دریاچهٔ الندان که بدان «دریاچهٔ پلهٔ ازنی» هم گفته میشود، با مساحت ۱۷ هکتار که در هنگام بارندگی به ۵۱ هکتار میرسد در روستای الندان بخش چهاردانگهی شهرستان ساری واقع میباشد. آب این دریاچه فقط از طریق نزولات آسمانی تامین میشود وهیچ رودخانهای به سمت آن جریان ندارد. در واقع نحوهٔ قرارگیری و نوع خاک آن باعث شده است در اثر بارش اندکی، همهٔ آبهای حاصل از بارش (باران یا برف) به سمت آن جریان پیدا کند. نیز نفود ناپذیری خاک دریاچه، میزان ماندگاری آب را در این دریاچه افزایش میدهد.
فاصلهٔ تقریبی این دریاچه از شهر ساری ۷۰ کیلومتر و در مسیر جادهٔ ساری-سمنان میباشد که در ارتفاع ۱۳۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد. پیرامون دریاچه را جنگلهای پهنبرگ فرا گرفته که در بهار رویشگاه گل بنفشه و الزی (پیازچهٔ وحشی) و گونههای سبزیهای خوش رایحه و داروئی میباشد. در تابستان رودخانهای که در آنسوی دریاچه روانست آبی گوارا برای نوشیدن تامین میکند. در پائیز درختچههای ازگیل و ولیک و تلکا محصول میدهند. در فصل زمستان محل سکونت اردکهای وحشی میباشد و سالهای اخیر با رهاسازی ماهی در این دریاچه کاربردهای آن افزایش پیدا کرده است.
درختهای صنعتی مهمی به نام راش، ممرز، بلوط، ملچ و نمدار پیرامون این دریاچه را فرا گرفتهاند که از دید صنعتی (و تیز از نظر زیبایی) اهمیت بهسزایی دارند.
4- کوه شاهدژ
قله شاهدژ با ۲۸۰۳ متر ارتفاع، بلندترین قله (و نه بلندترین مکان) شهرستان ساری ، واقع در دهستان چهاردانگهی بخش چهاردانگه است. شاهدژ محل مناسبی صخرهنوردی است، ارتفاع ۵۰۰ متری قله سنگی آن که با زاویهای ۹۰ درجه محیط مناسبی برای صخرهنوردی، سنگنوردی است.
دامنههای شاهدژ تا ارتفاع ۲۵۰۰ متری پوشیده از جنگل است و در تاج قله، دیواره جنوبی سنگی سفید و براق، در آفتاب پرنور کوهستان چون نگینی درخشان بر مخملی زمردین، دیدگان را به خود معطوف میدارد و کمی پایینتر از جنگل و در شیب دامنههای جنوبی آن، زمینهای زراعی کشاورزان و چراگاه پرعلف و گلههای دامداران به چشم میخورد و در هر گوشهای از دامنه پرمهر آن، چشمههای زلال و خنک جاری است که یکی از سرچشمههای رود تجن محسوب میشود.
در بالای قله که زمینی صخرهای و سرسبز و نیمههموار با پوشش علفی و در حدود یک هزار متر مربع است، نشانههایی از دژ و اماکن مسکونی باستانی به چشم میخورد که امروزه جز تکههای خشت و سنگچین خرابههایش، چیزی از آن باقی نماندهاست.
دامنههای شرقی، شمالی و غربی شاهدژ که مشرف بر روستاهای عالیکلا، لنگر و جمالالدینکلا است، دارای پوشش گیاهی جنگل و علفزار با شیب تند بوده و در قسمتی از دامنه شمالی، با انباشت برف و یخ در چالهای عظیم که در طول سال همچنان برودت خود را حفظ میکند یخچالی طبیعی بهوجود آمدهاست.
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: